new practice

 

میری روح نوں آسرا دے دلبر ۔بھاویں یوسف دی تصویر نہ دے

رکھاں کول اثاثہ یاداں دا ۔ جوذی نہیں منگدا جاگیر نہ دے

میرے مصر دے تخت دا شاہ توں ایں ۔ من یوسف جہی تقدیر نہ دے

جناں دل آہدائی روا لے توں ۔ نہیں آکھناں نینیں نیر ناں دے

تل ہوش بھولاندے چہرے دا نا سوٹ فروذی پایا کر
انہاں ریشم ورگی ذلفاں تے ۔ میری جان گلاب نہ لایا کر
ﷲ وکھریاں بہہ کے شکل بنڑائی آ۔ نہ ملکھ دی ہوش اڈایا کر
تیرے شروع توں ڈھول دیوانے آں ۔ نہ جوذی نت آزمایا کر
......................................................................................................
مڈھ بنہیں نی آپ ناچاقیاں دے .. سرعام چا کیتای اعلان ایں

اکا لمبھ چا کڈی آ کم ظرفی دی .توں کیؤ جیا یار انسان ایں
گلاں گندیاں بھرے مجمے وچ. توں انسان ایں یا حیوان ایں 
آنکھاں پٹ کے ٹانڈے لا ویرو.کملیا من سمجھ نہیں نادان ایں
زبان تاں گندی کردا ہی نہیں .پنجابی آدب دا جوزی سلطان ایں

 .................................................................

اکا حد چا کیتی آ یار نادانی دی .کیتای سرعام اعلان ایں

کجھ ٹھڈا کر کے کھاویں ھا . ہایں جھٹ پل دا مہمان ایں

گل دسدا ہی جوزی معرفت دی .پلے بنھ لیں میری جان ایں

گل دسدا ہی جوزی معرفت دیاں.کملیا توہیں جاتا بے زبان ایں  

گندا پانی وی اگ بجھا چھڈدا.. جوزی وت وی یار انسان ایں 
.......................................

اکا حد چا کیتی آ یار نادانی دی.. سرعام چا کیتای اعلان ایں

اکا لمبھ چا کڈی آ کم ظرفی دی. ہایں جھٹ پل دا مہمان ایں

ا کھاں پٹ کے ٹانڈے لا ویرو.کملیا من سمجھ نہیں نادان ایں

گل دسدا ہی جوزی رمزض دیاں  .پلے بنھ لیں میری جان ایں

............................................................

تیرا حق ناہی بے ذوقی گل کرنی .. جھٹ پل دا میں مہمان آں 

آج خلقت وچ ظرف ویکھیا ہی .کملیا . نالے دسیا ہی نادان آں

بیلی پہلے ذوق نوں ویکھ لویوے جوزی اعلی ظرف میں انسان آں

زبان تاں گندی کیتی ہی کدی نہیں .پنجابی آدب د میں سلطان آں  

.......................................................................  

کیں یاد دوائی آ کملیاں دی - کویں دس خاں اج ڈوک پی ھی 

کس بلھے ھوے یاد دیواے نی دلبر- کویں خبر بیمار دی لی ھی  کن ھال سناواں اجھڑے دل دے- جند حجر نے کڈ لی ھی  گیا کجھ نئیں ڈلیاں بیراں دا - جوذی اوکھی نبدی پی ھی
 ...........................................................................

تیری گل دی ٹویی منج چا کیتا اے ...میرے دل دا وسدا شہر اے 

میں کہی نوں دس وی نہیں سکدا ..تیری ذات دی نال جو ڈھیر پیار اے 
اس کملے دل نوں کیویں سمجھاواں؟ ایہ جو ہویا بے اختیار اے 
تیرے شریکاں نال جوزی؟ جام جوٹھا کے پیواں.میرا صاف انکار اے انکار اے

........................................................................................

تیری منت تاں نہیں میتھوں بلکل ہوندی روسے بے شک کملیا سٹ ںہیں میں اپنی گل تے اجن وی قائم آں... پچھاں قطن وی سکدا ھٹ ںہیں  من منت تاں جوذی رس ونجیے ..انجے کوo تنہائ دے کھٹ ںہیں  پوے زری اک پھیر مقدراں وچ .. وڈے لجپال نبھاندے جھٹ نہیں

.....................................................................

تینوں کرنی گل بیلی اوندی نائی__تن ول سمجھیا میں ھا

اجے کل تائیں بیلی دشمنڑاں وچ__ تیرا بھرم بنڑایا میں ھا جد لگدیاں سٹیا ھائی موں پرنے__تینوں گلمے لایا میں ھا تینوں چا کے جوزی خاک اوتوں__اپنڑے نال ٹورایا میں ھا

جوزی وچ فرک رتی نہیں آیا..گے بیلی غربت ویکھ کے نس اے

توں جدن دا ٹریائیں دنیا توں - نہیں دل وچ اگلیاں چساں   کہن حال سناواں اندر دے میں- کہنو عنوان لڑایی دے دساں کیویں لٹن دی ذہن اچ آئی ہایا- کیویں لا گیاایں دلبر کساں 
متاں توں جوزی بدنام ہوے - میں تاں کملیاں وانگوں ہساں

جن گلمیں لایے اھدے نال نبھایے گل بنڑدی سجنڑاں تاں ایں ربوں نیک وسیلے ہوون۔ راہندی سر تے بخت دی چھاں ایں ڈنگہ وال نہ (جوذی) ہون دیساں۔ آیا دکھ دا وقت جداں ایں. میرا دم سرکار دا نوکر اے ۔ نہیں ہوندی قطن وی ناں ایں

ذھں وچ پهٹ آئی.نویں سانگیاں دی گیا میں وی  سمندروں پارآئی 

مساں کٹیا سفرمیں شوقاں دا.. اگوں  ھور جنجال تیار آئی 

لگا عجب تماشا آئی خلقت دا ..جتھے  زندگی دی تیز رفتار آئی 

جوزی ویکھی گزران. بیھراں دی..ریحا  روندا زارو .زار آئی

نہیں پوچھن دی لوڑ چراغاں توں رہ گیا تیل کتنا ایں 

جویں پتا نہیں ہوندا کہی  نوں رہیا ساہنوں دا کھیل کتنا ایں 

نہیں پوچھن دی لوڑجوزی مویاں توں میرا الله کفیل کتنا ایں 

چنگے عمل ہوون تاں کفن اچ  پک ہوندا اے رب جمیل کتنا ایں

میرے دل نوں تیری شکل پسند اے۔ ہورکوئی نیں سجنڑ نگاہ  وچ  دل نما نما ہس کے لُٹ لیندایں - کی جادو آ سجن ادا وچ.  توں بُھل گیا ایں نبھیاں وقتاں نوں- کسے ہور دی سنگ دل چاہ وچ.  ایدے جوزی نت تڑکیندا اے- تہاڈی ہجر دی بلی ہوئی بھاہ وچ

 لکھ سوہنریں ھوسن دنیا تے تیرے نال تاں رلدا ای کوئی نیں.

جے توں ھوویں میرے نال سجنڑ وس غیر دا چلدا ای کوئی نیں. جیڑا سجنڑ دی باہنہ تے سون داعادی۔ پالے ھجر دے جھلدا ای کوئی نیں. جوزی سجنڑ جے لجپال ھوے_ پچھاواں بخت دا ڈھلدا ای کوئی نیں

رُناں نہ کر جوزی کمبلیاں وانگوں اہ رنیاں دکھ نہیں ٹلدے. جیڑے سنگتی چن لجپال ہون۔ اوہ کدیں نیں گل توں ملدے. ﷲ پاک دی ذات تے شاکر راھو تک ککنڑ پچھانویں ڈھلدے. جیڑے اصل دے لوگ کمینے ہون "" وس کئی نہیں انہاں تے چلدے

........................................................................

گلہ کردائیں (جوذی) خلقت اچ۔ من پکھی واس سمجھائی رکھنائیں تسی خان تاں کدن سردار ہوے او۔ نت نوئی فلم چلائی رکھنائیں کیوں چایاں ھانی قسماں توڑ دیاں ۔ نویں سنگتی نت رلائی رکھنائیں مہنڑے دے کے پکھی واساں دے ۔ آپے رانی خان سدائی رکھنائیں

........................................................................

دریا نو سہراب کریندائے۔ 

شاہ اے گل تنہائی دا ہس وسیوں وانگ فقیر اے
ادب دا اوہ پرور اے ۔ ﷲ دتی ہس عزت آخیر اے
 ۔ چپھی ہر مصرے وچ تفسیر اے
کرو فیصلہ نال ضمیر اے
تقدیر اے
......................................................................
شالا چر تائیں جیوے ۔ ﷲ دیوس عزت آخیر اے
ادب دا جوذی پیکر اے ۔ ہس وسیو وانگ فقیر اے
گل تول تول لکھدا ہے ۔ چھپی ہر مصرے وچ تفسیر اے
کوی در تو خالی نہیں مڑیا ۔ ﷲ دتی ہس عزت آخیر اے
شالا چر تائیں جیوے ۔ ﷲ دیوس عزت آخیر اے
................................................................
چک مٹھے دے اس واسی ہاں ۔ سانوں جاندا کل جہان ایں
میں پنڈیو جوذی بج پونا ۔ گیم شکو دی ویکھن کانڑ ایں
مسلہ ہا ذندگی دا ۔ نہیں سجناں تو حل ہویا
پیار اچ  رل ویندے ۔ ہوندے پتر نواباں دے
شراباں دے
گلاباں دے
دلاباں دے
تلاباں دے
ٹھاباں دے
........................................................................
ڈھڈا علم ہایا میں اجڑ گے دا ۔ میں ذہر جدائی دا پی نہیں سکنا
میرے موہڈے بہوں کمزور ہینی_ بھارہ ہجر دا چی نہیں سکنا 
کدھد مانڑ دی ڈھائی آ بے دردا ۔ میتھوں وی یار رہی نہیں سکنا 
تیرے ٹھیک اے ہجراں سہہ پی لے ۔ میں وی نکڑ کے جی نہ سکنا
........................................................................

دشمن کی چال سے کب  انجان ہیں ہم 

سفیر ادب  - چک مٹھا کی جان ہیں ہم 

جہلم ،چنہاں - پنجاب کی  شان ہیں ہم 

پاکستان ہے جوزی ھم سے - پاکستان ہیں ہم 

.......................................................................

میتھے غربت توں وقت دا شاہ . گل مندان ایھوی ٹھیک اے 
چنگا مندا یار نبھائی آیاں . تن دتی کدن فٹیک اے 
رکھ چنتا نسل دے نوکر دی . کر سوچ نوں یار باریک اے 
پتا لگداۓ جوزی ٹر گیاں دا . ہتھ رکھدن جدن شریک اے 
.......................................................................

 رہی جد تک ذندگی منہ چوں ۔ تیرا سجن نہ لیساں ناں ایں
 تساں غربت ویکھ کے چوک چھڈای اے.. نہیں کوٹھے بیٹھا کاں ایں تہاڈا جوذی سے جیا ورد پکایا اے ۔ ہن تھک گی ویکھ زباں ایں  ہر سجن دی گل دا پاہرہ دیے ..لجپال سدیندا تاں ایں

...............................................................

گلاں نال بناون لاہور کئی ۔ گل بات اچ ہار نئیں سکدے
کجھ عقلوں پیدل بے لجے ۔ کم چنگا سار نئیں سکدے
ایویں پھنڈاں کردن ملکھ اگے ۔ جھل سٹاں چار نئیں سکدے
فیسبک تے جوزی 5 مار سدادن ۔ انج مکھی  مار نئیں سکدے
…...................................................................
یہ کمال تیرا کمال ھے 
میری ورنہ کیا یہ مجال ھے
دیا سبق تیرا سنا دیا
تو میرے لیے اک مثال ھے

بنام جوزی

ہر گل دی خشبو وکھری اے۔ پر پیار دی مہک گلاب ہوسی
 جناب ہوسی
عزاب ہوسی
 نواب ہوسی
 ثواب ہوسی
ہر بند اچ چپی ہوئی ۔گل  دی جھلک جناب ہوسی
کئیں دی قلم کنا عشق لکھیا۔ اہہ تاں دنہہ محشر حساب ہوسی
کن کنا گل دئین کیتا ۔ میتھوں ودھ کے کون نواب ہوسی

نت کفر دے فتوے لگدے ہنڑ. پا چھڈیا جے کہڑے حساباں نوںAlqaban
کہڑا مکتب کہڑی مجلس ہئی نفرت دیاں بدل کتاباں نوں
پڑھ سبق تو یار محبتاں دا سنڑ پیار دے یار رباباں نوں
جس نقطے مکدی گل جوزی پھدو نقطہ چھوڑ حساباں نوں


میرے سجناں آہیو جاتا ۔ میری کشتی بھنور اچ پھسی ہوئی اے
غربت دا طوفان انج طواف اچ ہاہ ۔ جیویں گردن رسی کسی ہوئی اے
غربت دا طوفان میرے حوصلے دے طواف اچ ہاہ
طوفان میرے حوصلے ڈے طوف اچ آہ۔
میرا غربت حوصلہ ویکھ۔ طواف کرے ۔



ست رنگ قوس قضا اندر ۔ قدرت دے عجب نظارے نے
موت دا دن متعین اے ۔ اہوی مندے لوکی سارے نے 
کہنوں کہنوں سمجھاواں دسو ۔ ہے غفلت عجب زمانے دی
بیپار اے جوزی ساہواں دا پئے لوکی کہن غبارے نے



داڑھ عقل جناب دی اگی نہیں ۔ گلاں اجنڑ واویلیاں کرنائیں
اہ بخت پنجالی ویلے دی ۔ غربت وی وھڑے وڑنائیں
رکھ یاد تو پہلے پہرے وی ۔ جوزی آخر ڈیگری جرنائیں
جوزی گل نو تول کہ کیتا کر ۔ رکھ یاد ڈیگری جرنائیں 
کر ہوش پرانڑیاں ساہ لے تو ۔ جو کیتا ھہی سو بھرنائیں



میتھوں ہو گئی بھل جزبات اچ ۔ بیلی وطن تو جگیاں چک گئے
انج گھلے جھکڑ جدائیاں دے ۔ سارے پیار دے بوٹے سک گئے
نت ہنڑ خاک اچ خاک ملیندہ ھاں۔ بیلی چادر تانڑ کے لک گئے
جدوں وسن تے جوزی دل آیا ۔ ربوں ساہ بیمار دے مک گئے


پیار میرا بھلایائے تساں
جگ تے شگل بنائے تساں
جوزی ساری زندگی تانگ اچ رہیاں
آپے مکھ پرتائے تساں

یاداں دی جاگیر نہ ہوندی
خاباں دی تعبیر نہ ہوندی
ہنڑ تائی جوزی مر وینا ھا
جے تیری کول تصویر نہ ھوندی

دنیا رنگ پرنگی ویکھی
اپنے آپ توں چنگی ویکھی
تن دیاں لیراں لاہ لیندے نے
کہی دنگاں وچ رنگی ویکھی

بچپن دے اوہ ویلے ویکھے
مجھاں گاواں بیلے ویکھے
ہنڑ تاں اکھیوں دسدا کوئی نہیں
ترے ترے دنہہ تاں میلے ویکھے

 
ن


لت رکھ نہیں دو دو کشتیاں تے - کسے ہک تے یار کھلو چا - ہک دا ھو چا
اہ حسن تے بخت وراثت نہوں - جیویں دل ای کر او چا - ہک دا ھو چا
آپ سیانڑایں بھاویں 20 کر بھاویں  کر (100) سو چا- ہک دا ھو چا
نت ملکھ کریندائے طنز دے حملے - ڈھو انج دا جوزی ڈھو چا- ہک دا ھو چا


گیت

اودراں دا کڈ چنا توں کوئی حل وے
ہنڑ جدوں ملیوں میں کرنی ایں گل وے

پیار تیرے کیتا مینوں بڑا رسوا اے
لوکاں دے چھتی مہنڑے مکا اے
گل کوئی کرے جاندا دل میرا ہل وے
ہنڑ جے توں ملیوں میں کرنی ایں گل وے

سدھراں چہ گھٹ گھٹ نت ہے مردا
ہجراں دے کنے صدمے ہے جردا
دل میرا جاپے جیویں اجڑیا تھل وے
ہنڑ جدوں ملیوں میں کرنی اے گل وے

اکھایاں دا وسے اینا آج مہینہ ایں
دکھاں والا بھج جائے سانبھ کے بینہ ایں
بھر جاوے ہاسے نل اکھیاں دی ڈل وے
ہنڑ جدوں ملیوں میں کرنی ایں گل وے

دل وچ چھپی ہوئی گل کوئی سنڑانڑی ایں
تیرے نال جوزی آج مندری وٹانڑی ایں
اکھیاں چوں واھندے ہنجواں دے چھل وے
ہنڑ جدوں ملیوں میں کرنی اے گل وے

اودراں دا کڈ چنا توں کوئی حل وے
ہنڑ جدوں ملیوں میں کرنی ایں گل


لنگھی ساری عمر بے کسیاں وچ دتی کسے بشر نا ٹیک اے
پراں دور کھلو کے سیکدے ریہہ میری غربت دا جوزی سیک اے
ایہنا بے کسیاں نوں لائی آخر میری موتے آنڑ بریک اے
پئی لاش آوارہ کفنائی کسے نا ایڈے ہانڑ گواہنڈی نیک اے

کھونے تے کھوہانے دی تو گل چھڈ دے
لوکاں پچھے جانے دی تو گل چھڈ دے
چنگا بھلا سخن اچ نا تیرا بولے گا
پنڑیں پنانڑیں دی تو گل چھڈ دے
ہمت جے کریں تو تے سخن دا ہیرا ایں
رونے تے روانے دی تو گل چھڈ دے
کوشش تو کر کوئی شاہکار لکھ چا
سنڑنے سنانڑیں دی تو گل چھڈ دے
اک دن ناقداں چہ ناں تیرا ہووے گا
نویں تے پرانے دی تو گل چھڈ دے
جوزی گنڈھ مار لے تو اج پکی کر لے
ایویں تیش کھانے دی تو گل چھڈ دے



ساڈھے نال تے سجنا اینج کیتی
جیویں ھنہیری چ وا ورونا

ہم تم ہوں گے کالج ہو گا
رکس میں سارا نالج ہو گا

میں بھرم آں تارڑ قبیلے دا - میرا جھکنا بنڑدا نہیں

بھلنڑ وس دماغ دا اے -جہڑا دل اچ وسے بھلایا نہیں جاندا
 ہک نقطہ محور زندگی دا - کی کراں سمجھایا نہیں جاندا




جد آپ وی مٹی آں وت مٹی دے چھت تو ڈر کیوں
شرابی نوں نشے دی لت تو ڈر کہیا

بے شک نرانڑاں سمجھ کے دائن کیتاس ۔ من ہینڑیں دی چس نہیں آ گی
من گلمیں لا شریک بجھائے ہس ۔ جوزی ہنڑ جین دی چس نہوں آ گی
آج سرے عام پیائس للکر کے - من  پینڑے دی چس نہوں آ گی


چنگے ماڑے دی تقسیم اندر ۔ نرم پچھے رہ ای جاندا اے
نت ملاں لڑدن مسلک تے ۔ دھرم پچھے رہ ای جاندا اے
لجپال پلیندائے لج اپنڑی ۔ کرم پچھے رہ ای جاندااے
محبت مک وی جاوے تاں ۔ بھرم پچھے رہ ای جاندااے

چھڑی سنگت ودھان تاں مقصد نہیں - رٹھا سجن منایے گل بنڑدی
 جوزی  20 توں 19 کریے نہیں ۔ کیتی توڑ نبھایے گل بنڑدی
گلاں چھڑیاں کرن دا کی فائدہ ۔ کجھ کر وکھایے گل بنڑدی
بنھ گنگرو  “بھلا  نچیا  ھا “ -  بیلی  نال  نچایے  گل بنڑدی

ڈٹھٹھا عجب دستور زمانے دا ۔ ایتھے ساہ ادھارے ہوندے ہن
ہتھیں آپ دفنانا پوندائے ۔ جہڑے ڈھیر پیارے ہوندے ہن
باپ مرے سو تاج کھڑیتا ۔ کہڑے ہور سہارے ہوندے ہن
ٹر گیا تے مر گیا توں ۔ مگر نتارے ہوندے ہن

تیری اودر  دلبر سئون نہیں دیندی - جوزی  نت مہخانے  آ  باہناں
جدوں  بیٹھا کمبناں دکھاں وچ - ہنجوں پلکاں  ہیٹھ چھپا باہناں
کجھ پیتیاں غم ویں بھل ویندن۔ راہندے ہجر دے وچ دفنا باہناں
تیرے دتے ہوئے زخم جدائیاں دے ۔ انج ہو بے تاب بھلا باہناں

پتر خدا دی نعمت ہن- مولا سب دے ہون نیک اے
جن ویکھ بڑھاپا نہیں اوندا - شالا بنڑنیں ڈیگر ٹیک اے
حرام دے لقمے نہ دیوئیں - متاں ہڈیاں جانیں سیک اے
پت بھنوئیں نوں نام کرا لیندن - گجی مار پیو نوں دے کے

آ بانٹ کے کھاتے ہیں روٹی کے ٹکڑوں کو
تو کتا میں سائل پر بھوک تو سانجھی ہے

ساری زندگی سک اچ گزر گئی - ککھہ سجنڑ کیتی پرواہ کوئی نئیں
دسیائے ساری عمر منیوئے کر کے - میری رسنڑ دی دلبر جاہ کوئی نہیں
اس نئیں آونڑا بنا توڑ گیوں - اودے اونڑ دی دسدی واہ کوئی نئیں
جوزی فرض کفایائے پڑھ چھوڑو -  اج بت اچ چھیکڑی ساہ کوئی نئیں

شکوے سجن دے منہ تے ہون - نہ صبر دا دامن چھٹے
دل دل دی من کے ٹردا رہے - نہ پیار دلاں چو خھٹے
بندہ نسل نو لیک لوائے نہیں جوزی  - نہ سنگت دا گلا گھٹے
تاں سنگت دے فرض ادا ہوندن- جند مک جائے مانڑ نہ ٹٹے

ضلع شہر منڈی پہچانڑ میری -راہندہ نال ہمیش چناب آں
مٹھے چک سرکار رہائش میری - پیا کھڑدا وانگ گلاب آں
بےلوث میں ادب دی خدمت لئی - ہر وقت تیار جناب آں
پیو پہل نواب دا پوترا اے - اگوں طلہ مشہور نواب آں

انہاں اکھیں اچ تیری شکل آباد اے ۔ میری شرک توں پاک نگاہ اے

تیتھوں ودھ پیارہ جاپا ای نہیں ۔ اللہ پاک دی ذات گواہ اے

ذر مال دے نال جے شاہ سدینائیں ۔ تو بنڑ لے بیلی شاہ اے

میں وی روح دا سودا کر آیاں ۔ ونج ویچ لے میرے ساہ اے