نظم

غزل

مڑ مڑ چیتے آؤندیاں اوہ ۔ گلاں ہر پردھانڑ دیاں

کتھے گئے اوہ حقے دارے ۔ کتھے منجیاں وانڑ دیاں

سچ پرچے فیصلے ہونے ۔ دل اچ خوف خدا دا ہونا

گلاں سن کے اکھیں تکیاں ۔ پرہیوں چور سنجانڑ دیاں

وگی وا نستیاں آلی ۔ اڈیا ست گواچ گیا اے

گئیاں رتیں سجناں اتے ۔ رکھنے مانڑ ترانڑ دیاں

یاد آونڑ اوہ گزرے ویلے ۔ اتھرو اکھیوں ڈگ پوندے نے

ہنڑ اکھیں اوہ دسدیاں کوئی نہیں ۔ مینوں سنگتاں ہانڑ دیاں

خود غرضی دی دھاڑ پئی اے ۔ یوسف جوزی دنیا وچوں

کتھے ٹر اوہ صفتاں گیاں ۔ کر کے گل ویانڑ دیاں

غزل

نصیب اچ ناہ صدا کر کے ٹریاں

دفن میں اپنڑی آنا کر کے ٹریاں

باقی دل اچ کوئی ارمان نہ رہے

سجن دے در دی گدا کر کے ٹریاں

ملکھ نوں دسیاۓ وفا کی اے

محبت دی پیدا فضا۶ کر کے ٹریاں

اج رقیب دے نال وی ہس کے بولیاں

تیرا تے دل ربا کر کے ٹریاں

لج رکھی اے لہڑہدی سنگت دی

سنگت دے فرض ادا کر کے ٹریاں

اللہ کرے اوہ سنگت دی لج رکھ لوئ

رقیباں دے حق اچ دعا کر کے ٹریاں

میری جوزی زباں تے نہیں شکوہ آیا

وت وی سپرد خدا کر کے ٹریاں

 گھٹ وت توں تولیں تے مرضی آلا ایں

جان آخر میں تیتھوں فدا کر کے ٹریاں

غزل

جھتے وی لائی اے ۔مت ای آئی اے کدوں کوئی دلبر توڑ نبھائی اے اکھیں دید نوں ترس گئیاں نے اس بے درد نہ جھاتی پائی اے غیر دی بانہہ وچ بانہہ پا ٹردائے میتھے ہسدی کل خدائی اے توڑ نبھان دے وعدے کر کے ادھ راہ سجنڑاں سنگت مکائی اے اوہ جا رلیاں نال شریکاں مینوں مار گی تھاں تنہائی اے ڈاڈھیاں نال توں یوسف جوزی انہے واہ چا سنگت بنڑائی اے

غزل

دل من سوچاں توں فرار چایدئے بچپن دا کھڑیا پیار چایدئے غیر دے اوہ سنگ دا سوچے نہ کدی اہیو جہیا اس دا معیار چایدئے ریس جدی کرے اہ جگ تے جہان اہیو جہیا مینوں ہک یار چایدائے سکھاں نالو لگے دکھ ہولا دلبر دا ہس ہس سہنواں لکھ وار چایدئے جوزی اوہ کیتے ہوئے وعدے بھول گیائے بچپن آلا اوہدا اعتبار چایدئے

غزل

ٹھوٹھا اکھ دا بھرن تو پہلاں سوچ لیے گل کرن توں پہلاں مینوں گھر دے پاگل آکھن پیر وہڑے وچ دھرن توں پہلاں کریے لکھاں سوچ وچاراں فیصلہ کوئی وی کرن توں پہلاں عقل دے نال مناظرہ کریے کوئی وی چکنڑ چرن توں پہلاں ساری زندگی جتیا آہدن ہر جایے جے ہرن توں پہلاں جوزی اکھر زندہ راہندے لکھیے جے کجھ مرن توں پہلاں

غزل

دل دی دلبر آس پچا جا
مردے پے نوں یار بچا چا
ہنڑ تاں لوکی طعنے  دیندن
ول  آ  سانول  سینے لا چا!
تئیں  باجوں  ہک  پل  نئى  لگندا
آ   سہونڑا  ہنڑ  شکل  ویکھا  چا!
تیری دید نوں ترسن اکھیاں
ساری عمر دی مونج لھا چا
تیتھوں ودھ کے پیارا کوئی نہیں 
جیویں دل ہی چن آزما چا
کہڑی غلطی ہوئی اے میتھوں
کوئی تاں آخر یار دسا چا
یاد تیری من پل پل ڈنگے
کدی تے روندے نین ہسا چا
ڈنگ زندگی دے اوکھے ہو گے
اجڑے گھر اچ پھیرا پا چا
دلبر تتی واء نہ لگی
 پوری میری کر منشاء چا
جے توں جوزی آ نہیں سکدا
مینوں اپنڑیں کول بلا چا

غزل

انہے توں میں خط پڑھواونڑ چلا واں ڈورے نوں ہک غزل سناونڑ چلا واں

میرا ناں وی لازمی اج استاداں وچ آ جاوے گا گونگے نوں میں گاونڑ سکھاونڑ چلا واں

کچے راہ تے گنجا بیٹھا دھوڑ بتیری اڈدی اے اس دے سر تے کگھی نال میں چیر بنڑاونڑ چلا واں

انمب دا ریٹ بازارے اندر ڈھیر اچیرا سنڑیایں ایسے لئی میں ککراں دا اج باغ لواونڑ چلا واں

ہک کھیڈ نکیرے ہوندیاں دی کلی باندر کھیڈنڑی ایں اسے کانڑ میں لولہیاں دی ہک ٹیم لیاونڑ چلا واں

ایڈی گرمی لگ گئی اے کی دساں گھبرا کے میں تپدے تھل اچ تاں کر کے ویکھو نہاونڑ چلا واں

اصلی ساڈا راہ نئیں سدھا دنیا نوں سمجھونڑاں چاہناں جوزی میرا مقصد کہڑا اے کہڑے دیس وساونڑ چلا واں

مسدس

بچپن دی یارو کہانڑی دساواں 

زمانے دی گل ہک پرانڑی دساواں

میلایاں اتے میل میں ڈٹھے

رنگ بے رنگے کھیل میں ڈٹھے

بیڑیاں نال جھبیل میں ڈٹھے

کہلو توریے تیل میں ڈٹھے

اہ ہے سی بچپن جوانی دساواں

دنیا میں رنگ رنگ دی ویکھی

حالت تنگر تنگ دی ویکھی

کھیڈ شریف تلنگ دی ویکھی

صورت عشق دی ونگ دی ویکھی

مسدس دی اگوں روانی دساواں

تنڑ کے میں زندگی دی تانڑی سنڑاواں

اکھیں کچے کھولے ڈٹھے 

گل اب پاٹے چولے ڈٹھے

گھنڈ اچ ہوندے اہلے ڈٹھے

تانیڑیاں کچ پرولے ڈھٹے

عمر کیویں گزری وہانڑی دساواں

عشقے دے اچے الارے وے ویکھے

سنگ دیاں پینگاں ہلارے وی ویکھے

ترٹیاں دے اکھیں نظارے وی ویکھے

ہجراں دے دل تے انگارے وی ویکھے

بختاں دی آونڑی تے جانڑی دساواں

کی دساں بختاں دے جھونڑے وی ویکھے

ہوندے اکی دے میں دونڑیے وی ویکھے

غربت دے لانبو تے لوہنڑے وی ویکھے

میں ویلے دے تھمے تے تھونڑے وی ویکھے

جیویں دکھ دی رڑکے مدھانی دساواں

اہ دنیا اے فانی نہ تیری نہ میری

کرے پے ہاں انجیں ھیرا پھیری

بھلا کے قبر دی اوہ کوٹھی انہیری

جتھے جا کے ہونڑی ایں مٹی دی ڈھیری

جوزی اہ روح اے بیگانی دساواں

نظم

کدے گیاے قلماں دوواتاں دا ویلا اڈیکی دا ہا شبراتاں دا ویلا دھمی اوہ ماواں دے مٹھےبولارے دیہہ ہئی دوپہراں تے اٹھ جا پیارے منجی تو اٹھن دے کرنے پئے کارے حسیں ہا اوہ بچپن دی باتاں دا ویلا کدے گیاے قلماں ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔
تختی دی ٹیکے تے تختی سکانڑی چھٹی دے ویلے چا گاچی کھڑانڑی ابے تو بچنڑ لئی کہانڑی بنڑانڑی اماں دے ڈر تو اوہ جھاتاں دا ویلا کدےگیاےقلماں............ ۔ ۔ ۔ ۔ ماں دی دعا لے کے دھیاں وی ٹرنا تھوڑی جہی گلے تو پیکے نہ مڑنا ادبن وڈیرے دے گوڈے تائیں اڑنا دھیاں نوں دیونڑ سوغاتاں داویلا کدے گیائے قلماں ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ محل اچ بدل گئی جاں کھکھاں دی کلی ایہہ دنیا حسیں اس زمانے نوں بھلی نفرت دی جوزی ہنیری اے گھلی اوہ رہیا نہی بہکاں تے گھاتاں دا ویلہ کدے گیاے قلماں...........

                غزل 

میرے مرنڑ توں بعد میری کہانی سناویں.


میرے مرنڑ توں بعد میری کہانی سناویں.
 کیویں برباد ہوئی اے جوانی دساویں.

تھرتھراندے ہوٹھاں دی التجا وی دسیں. 
میری اکھیں چو واہندا ایہہ پانی دساویں.

نالے دسیں اڈیکنڑ دی حد کیتی ہس۔ 
میری ہچکی دی اس نوں روانی دساویں.

لکھاں دے مالک نوں ککھ وی نہی لدھا. 
زر دی ہائی کیڈی فراوانی دساویں.

مردے ویلے وی "جوزی" دعائیں دیندا ها 
ہتھ باہر هائے کفن چوں نشانی دساویں

................................................

غزل
تیری یاد اچ بیٹھا جھیل کنارے ۔ ہو گی شام تے ابھرے تارے
جنے دلبر توں نے کیتے جھوٹے نکلے اوہ سبے کارے ہر سو کھلرے پھولاں وانگر قدرت دے ہن عجیب نظارے زندگی دا اک دنہہ پیا لگنداے بس اھدی یاد دے سہارے شام پی ڈھلدی اے دھیرے دھیرے پوہ دا پالا ہڈیاں ٹھارے کدی اڈیک اچ بیٹھاں جوزی پچھدے نے من آنڑ ونجارے

.................................................

نظم

هویایں کیوں میتهوں جدا مینوں دس چا کیتی اے کہڑی خطا مینوں دس چا

بچپن دا دلبر کیوں ویلا بهلایا ای ملیا هائیں جس دن اکیلا بهلایا ای کیویں منیندایں رضا مینوں دس چا هویایں کیوں میتهوں..............

تکیا جو تینوں تے هوشاں وی بهل گئی کملی دیوانی میں دنیا تے ہل گئی کدے گئی اوہ شوخی ادا مینوں دس چا هویایں کیوں میتهوں. ............

رکھی نہی کوئی شئے وی تیتهوں پیاری تیرے ناویں کیتی اے زندگی میں ساری کیوں دینا ایں توں وت وت سزا مینوں دس چا هویایں کیوں میتهوں. ..............

تیرے کانڑ جگ دے میں مہنڑے وی جهلے تیرے ناں ہتهاں چو پائے نیں میں چهلے کیتی کوئی اج تائیں جفا مینوں دس چا هویایں کیوں میتهوں. ................

سکهہ سارے تیتهوں میں قربان کیتن زہر جدائیاں دے دیہہ راتی پیتن دتائے کوئی اج تائیں دغا مینوں دس چا هویایں کیوں میتهوں. ............

گهر میں لٹا تینوں راضی وی رکهیائے تیرا تیتهوں دور میں ماضی وی رکهیائے هویائے کوئی فرض قضا مینوں دس چا هویایں کیوں میتهوں. ............

کریں معاف کیتی میرے کانڑ ادب ایں میرے ساہ مکنڑ دا توں (جوزی) سبب ایں انج بیلی کردن وفا مینوں دس چا هویایں کیوں میتهوں ...................

کیتی اے کہڑی خطا مینوں دس چا

هویایں کیوں میتهوں جدا مینوں دس چا

               نظم 

پھٹن دی گل تینوں دس نہی میں سگدا رسناں وی چاہواں تے رس نہی میں سگدا ملاقات پہلی دا ویلا وی یاد اے کالج دا بھریا اوہ میلا وی یاد اے بھل اوہ جوانی دی چس نہی میں سگدا رسناں وی چاہواں تے رس نہی میں سگدا دکھڑے تاں ہر توں ونڈائے وی نہی جاندے لجپال سنگتی بھلاے وی نہی جاندے وسنڑ تے دل آیا اے وس نہی میں سگدا رسناں وی چاہواں تے رس نہی میں سگدا سنگتی مقدراں نے انج چا نکھڑے لوکی وی کردن نماشیں بکهیڑے زمانے توں لگدن کهس نہی میں سگدا رسناں وی چاہواں تے رس نہی میں سگدا میرے پهٹ کے جو تیتھوں گزارے وی اوکھن دنیا دے سنڑنے بلارے وی اوکھن مٹا وی ایہہ اکھیاں دی تس نہی میں سگدا رسناں وی چاہواں تے رس نہی میں سگدا میتھوں مندا آں حقیقت اے بھل ہو گئی اے عذاب ایہہ حیاتی وی کل ہو گئی اے رونڑ دی کر بیلی بس نہی میں سگدا رسناں وی چاہواں تے رس نہی میں سگدا
جہڑی دے گیا ایں بیلی سزا یاد راہسی تیری "جوذی" ہمیشہ وفا یاد راہسی زمانے دے طعنے توں نس نہی میں سگدا رسناں وی چاہواں تے میں رس نہی میں سگدا

پھٹن دی گل تینوں دس نہی میں سگدا رسناں وی چاہواں تے رس نہی میں سگدا
...................................................

نظم
بیہہ جھیل کنارے دل کیتا کراں گزرے پل تحریر اے تیری یاد دے نال ای کھب گیا میرے دل اچ ہجر دا تیر اے
وچ رت سہانی اتھرواں نے "" اکھاں چوں جھڑیاں لایاں
اوہ وسرے ویلے سوچ کے تے "" دل دیوے یار دوھایاں
(کر چیتے وسرے ویلے نوں "" دل دیوے یار دوھایاں)
کیہڑے جرم سزاواں ملیاں نے "" خطاواں یاد نئیں آیاں
کیوں چل گئی میریاں سدھراں تے"" ظلماں دی شمشیر اے
اج نال جے ہوندا تو سجناں "" ایہہ منظر ہور آہ ہونا فیر وقت نے(اکلاپے ) میریاں ہڈیاں توں"" ناہ ہجر دا ماس پلوہنا
من ویکھ کے اج پہاڑاں نے"" ناہ جھرنے کھول کے رونا پا چھوڑی وقت نے پیراں وچ"" تیری یاداں دی زنجیر اے
آویکھ تو موسم رنگلا وی"" تیرے باہج نا مینوں بھاوے پانی وچ چہلاراں دے"" تصویر تیری بنڑ آوے اج جھیل کنارے بیہہ کے من"" اکلاپا وڈھ وڈھ کھاوے تیری وچھڑن دا ای دکھ بنیاں"" میری یاداں دی جاگیر اے
بیہہ جھیل کنارے دل کیتا "" کراں گزرے پل تحریر اے تیری یاد دے نال ای کھب گیا "" میرے دل اچ ہجر دا تیر اے
...............................................................................................